Roos
Synoniemen: bottelroos, stokroos, heggen-roos, wilde roos, hondsroos, wispedoorn, kraagroos, egelantier.
Wetenschappelijke naam: Rosa ssp.
Familie: Rosaceae (Roosachtigen)
Land van herkomst
De wilde vormen van de roos zijn afkomstig uit de Oriënt en hebben zich vermoedelijk van Perzië en Babylonië via Egypte naar het oude Griekenland en oude Italië verspreid.
Bestanddelen
Rozenolie bestaat uit meer dan 400 afzonderlijke bestanddelen. Rozenbloesems bevatten onder andere etherische olie, looistof, lipiden, was en hars.
Omschrijving
Welk beeld stelt u zich voor als u aan een roos denkt? Hoogst-waarschijnlijk is het eerste beeld dat van de edelroos, die galante, voornaam slanke plant met zijn bloesems met vele bladeren, die zijn binnenste geheimzinnig verbergt voor nieuwsgierige blikken. De kleur van de bloemen, hun vorm, hun groeiwijze, er lijkt wel een eindeloos aantal soorten rozen te bestaan, en inderdaad: er zijn er wel 20.000! Door deze grote hoeveelheid worden gemakkelijk hun veel oudere zusters, de wilde rozen, vergeten, met hun bescheiden bloemen, hun ruim geopende hart en rijkdom aan geur en rozenbottels. De kracht voor deze rijkdom aan bloemen krijgt de roos via de diep in de grond doordringende wortel die zich stevig met de aarde ver-bindt. Deze vitaliteit is de edelroos kwijtgeraakt, en daarom wordt deze steeds op de wortelstok van een wilde roos geënt. De roos heeft vele opmerkelijke details. Zo heeft elk blad van de vijfdelige bloesem zijn eigen vorm. En zelfs tussen de vijf kleine groene kelkbladeren zijn er verschillen.
Wetenswaardigheden
Het woord roos is vermoedelijk afkomstig van het Indogermaanse vrod of vrad waarvan de betekenis in het Sanskriet vrad = zacht is. Hoezeer de roos altijd al met de mens is verbonden blijkt uit het feit dat hij in alle talen van de wereld voorkomt behalve in de taal van de inuit's. Hij is al heel lang het symbool van liefde, schoonheid en lieftalligheid en in Griekenland ook van blijmoedige levensvreugde. Dit bijzondere, in zichzelf rustend wezen leek dermate onaards dat hij in vele culturen gold als geschenk van de goden, en in sommige zelfs als het tot bloei gekomen goddelijk bloed, vooral van de goden van de liefde en de vruchtbaarheid. De gevallen engel Lucifer zou echter de klimroos hebben geschapen om via de doornen weer gemakkelijk naar de hemel te kunnen klimmen. Er zijn nog talloze andere verhalen over de roos te vertellen: over Cleopatra die het zeil van haar schip gedrenkt zou hebben in rozenwater, over de Romeinen, die als geen ander voor of na hen de roos in het middelpunt van hun dagelijkse leven stelden; kransen van verse rozen, die als een gewoon sieraad om de hals werden gedragen, rosaria en uitbundig met rozen verfraaide plechtigheden waren uitdrukking van een welhaast decadent te noemen verering van de roos. Maar de roos was niet alleen symbool van liefde en erotiek. Sub rosa dictum: deze omschrijving van het ‘onder de roos gesprokene’ was een veel gebruikte uitdrukking binnen geheime genootschappen als de rozenkruisers en de vrijmetselaars.
Zij kozen de witte roos tot hun symbool en hadden hem in stucwerkvorm boven de tafel hangen. Het ‘onder de roos’ ge- of besprokene gold als absoluut vertrouwelijk en de alchemisten zagen in de roos de bloem van de wijsheid en het beeld van de heldere geest. Romaanse en Gotische bouwmeesters en steenhouwers ontdekten de roos voor hun bouwwerken. De geometrie ervan kwam terug in vensters en stenen rozen kroonden de kerktorens als verwijzing naar het feit dat het menselijke leven in de andere wereld pas werkelijk tot ontplooiing kwam. De roos als teken van de moeder Gods en Jezus komt weer terug bij Maria, die vaak als Maria met het kind in de rozenhaag afgebeeld werd. De eerste rozenkransen werden waar-schijnlijk echt van rozen vervaardigd. Zijn bloeitijd als geneeskrachtige plant beleefde de apotheek-roos (Rosa gallica) in de 13e eeuw in Provins, niet ver van Parijs, waar hij was gekomen vanuit Damascus. Bijna 600 jaar lang was Provins het centrum van de cultuur van de apotheekroos, met als gevolg dat de hoofdstraat van deze plaats in de 16e eeuw bestond uit een lange reeks van drogisterijen en apotheken. Geneesmiddelen op basis van rozen werden van hieruit over de gehele wereld verzonden. Vroeger kregen kinderen overigens rozengallen onder hun hoofdkussen gelegd om beter te kunnen slapen. Daarom worden deze ook wel slaapappels genoemd.
De plant op een andere manier bekeken
Wat verbinden wij met de roos? Hij is krachtig, maar ook zacht, weerbaar maar teder, doornig en tegelijkertijd fluweelachtig, opgeheven en toch verleidelijk. Zulke tegengestelde eigenschappen in zich verenigen zonder ze te vermengen, ze naast elkaar in stand te houden en te beheersen en bovendien ook nog in zijn verschijningsvorm de zuiverste schoonheid en harmonie weer te geven, dat kan alleen een koningin als de roos. Hij of zij is het harmonische middelpunt van het plantenrijk, uitdrukking van de hoogste harmonie en daarmee koningin, niet alleen van de roosachtigen maar van alle bloe-men. En dat is ook wat de roos tot het spiegelbeeld van de mens maakt, wat de mens mogelijk altijd al heeft aangetrokken in de roos, zodat hij al sinds aloude tijden een rol heeft gespeeld in culturen van de mens, zijn rol speelde in hun liederen en mythen en hun geneesmiddel en poëzie was. De kunst zijn harmonische balans te vinden geeft hij als geneeskrachtige plant door aan de mens.
De planten in onze producten
Vanwege zijn harmoniserende kracht komt de roos, als etherische rozenolie, rozenwater, rozenwas of rozenbloesemextract, voor in bijna alle Dr. Hauschka Cosmetica, met inbegrip van de make-up producten:
