Rozemarijn
Synoniemen: Rosmarijn, elfenblad, roozemarein, rozemaraain, rozemariaan, wierookkruid, zeedauw, kroonkruid, zuiderkruid.
Wetenschappelijke naam: Rosmarinus officinalis L.
Familie: Lamiaceae (lipbloemigen)
Land van herkomst
Middellandse Zee
Bestanddelen
Etherische olie, hars, looistoffen, flavonoïden, bitterstoffen.
Omschrijving
Sjirpende krekels, de volle zon in het gezicht, een heldere, kruidige lucht. Geuren vertellen hun eigen verhaal. Rozemarijn brengt beelden tot leven, beelden vanuit gebied van herkomst, de Middellandse Zee, waar deze struik met zijn blauwgroene, naaldvormige bladeren meer dan 2 meter hoog kan worden. Van maart tot mei is de plant getooid met lichtblauwe bloemen met lippen en helmen en deze groeien op de bovenste delen van de takken. De altijd groene struik houdt vooral van droge, warme hellingen. De oorspronkelijke plant kan niet goed tegen vorst en moet daarom in onze streken als vaste plant een beschermd plekje hebben. Inmiddels zijn er ook winterharde soorten die tot 15 graden vorst kunnen verdragen.
Wetenswaardigheden
Over de oorsprong van het woord rozemarijn bestaat geen overeenstemming. Sommigen zeggen dat het afkomstig is van het Griekse rhops myrínos = welriekende struik. Anderen zeggen dat de naam afkomstig is van de Latijnse woorden ros = dauw en mare = zee, hetgeen slaat op de groeiplaats van rozemarijn in kustgebieden. Rozemarijn was in de oudheid in het gebied van herkomst gewijd aan de godin Aphrodite en diende voor zowel de goden als de mens als versiersel. In de eerste eeuw na Christus namen monniken, die nieuwe gebieden bezochten, rozemarijn mee via de Alpen naar Noord-Europa. Rozemarijn werd in de 16e eeuw beroemd als Aqua Reginae Hungariae: het distillaat van verse rozemarijnbloesems en alcohol zou de aan jicht lijdende, verlamde koningin Isabella van Hongarije zodanig verjongd hebben dat een Poolse koning met de 72-jarige wilde trouwen. Bij oude gebruiken komt rozemarijn voor als symbool van de liefde en als versiering bij trouwerijen. Zo werd gezegd dat wie met een bloeiende rozemarijnstruik werd aangeraakt spoedig zijn grote liefde zou vinden en zou trouwen. Mannen die de geur van rozemarijn niets deed, waren niet in staat tot echte liefde. Maar rozemarijn wordt ook genoemd als plant voor de doden. Hoe het komt dat de plant met deze beide tegengestelde beelden geassocieerd wordt, mag ieder voor zich bedenken.
De plant op een andere manier bekeken
Als we willen weten hoe een plant ruikt steken we onze neus gewoonlijk in de bloemen. Dat is immers de plek waar normaal gesproken de etherische oliën vrijkomen. Bij rozemarijn is dat echter een ander verhaal: het zijn niet zijn bloemen, maar de bladeren die geuren; ze bevatten zoveel etherische oliën dat ze van verre te ruiken zijn. Bladeren die zich gedragen als bloemen? Aan de ene kant verspreiden ze hun geur, aan de andere kant trekken ze zich samen tot smalle naalden die amper meer een blad genoemd kunnen worden. Dit zijn door de zon nagelaten sporen, de volle zon van de mediterrane zomer waar de rozemarijn zo van houdt en die hij in zich opneemt om vervolgens aan ons te schenken. Zo heeft rozemarijn een diepverwarmende werking en is tegelijkertijd vormgevend, structuurbrengend en stimulerend.
De planten in onze producten
Rozemarijn is een bestanddeel van:
